Integracja sensoryczna (SI)

Metoda Integracji Sensorycznej (SI) to nowoczesna i bardzo skuteczna forma diagnozy oraz terapii dzieci. Integracja Sensoryczna opiera się na neurofizjologicznych podstawach klinicznej obserwacji i standaryzowanych testach.

Integracja sensoryczna to proces organizujący (integrujący) docierające do mózgu informacje zmysłowe (sensoryczne), płynące zarówno ze środowiska, jak i z ciała, tak aby mogły być one użyte do celowego działania. Na ogół większość z nas zdaje sobie sprawę z istnienia 5 zmysłów:

• smaku;
• zapachu;
• wzroku;
• słuchu;
• dotyku.

Jednak poza tymi zmysłami istnieją jeszcze dwa, dostarczające nam informację z naszego ciała, a mianowicie: zmysł równowagi oraz czucia głębokiego. Tak więc mózg rozpoznaje, interpretuje i segreguje informacje płynące z receptorów:

• wzrokowych,
• słuchowych,
• smakowych,
• dotykowych,
• proprioceptywnych (czucie głębokie),
• przedsionkowych (zmysł równowagi).

W taki sposób, aby mogły zostać one użyte w działaniu, będącym odpowiedzią na wymagania otoczenia. Gdy informacje te płyną bez większych zakłóceń, wcale nie jesteśmy świadomi istnienia owych skomplikowanych procesów, rozgrywających się w naszym systemie nerwowym, a mających wpływ na takie codzienne czynności jak np. mowa, planowanie ruchu, napięcie mięśniowe, postawa czy percepcja wzrokowa. Jednak, gdy z różnych przyczyn, procesy integracji sensorycznej zostają zakłócone, możemy zauważyć u dziecka objawy zaburzeń w przetwarzaniu informacji zmysłowych, a co za tym idzie nieadekwatne odpowiedzi na wyzwania otoczenia.

Układ przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy, to trzy podstawowe układy sensoryczne. Układy te ściśle współpracują ze sobą oraz z innymi układami sensorycznymi: słuchowym, wzrokowym i smakowo-zapachowym. Od współpracy tych wszystkich układów zależy prawidłowe funkcjonowanie w otaczającym nas świecie.

Przed rozpoczęciem terapii nasi specjaliści przeprowadzają testy integracji sensorycznej, dzięki którym są w stanie określić skalę problemu. Po jego rozpoznaniu opracują dla dziecka indywidualny zestaw ćwiczeń, które pozwolą mu wrócić do pełnej sprawności. Informujemy, że odpowiadamy na potrzeby wszystkich dzieci, dlatego wprowadziliśmy do naszej oferty pomoc neurologopedy, który skupi się wadach wymowy, wynikających z neurologicznych problemów.

Diagnoza przebiega zazwyczaj w trakcie 3 spotkań, z których każde trwa około 60 minut. Do diagnozy zaburzeń opracowane są specjalne metody:

• Południowo-Kalifornijskie Testy Integracji Sensorycznej (SCSIT);
• Testy Praksji (SIPT);
• próby kliniczne.

Pierwsza część diagnozy to przeprowadzenie badań kwestionariuszowych oraz poufnego wywiadu dotyczącego przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka w zakresie tak zwanych „kamieni milowych” czy ewentualnych problemów zdrowotnych.

Druga część diagnozy to praca z samym dzieckiem: przeprowadzane są testy oraz dochodzi do wnikliwej obserwacji zachowania.

Część ostatnia to opracowanie wyników i sporządzenie opinii, podsumowanie obserwacji oraz omówienie problemów z rodzicami.

Możliwość przeprowadzenia testów SI zależna jest od wieku i występujących zaburzeń. Dzieci poniżej 4 roku życia i te, wobec których nie można zastosować testów (np. dzieci z upośledzeniem umysłowym, dzieci autystyczne lub dzieci nie współpracujące z innych powodów), badane są jedynie próbami obserwacji klinicznej.

W gabinetach SENSORIUM stosujemy profesjonalne metody wspierania dzieci, u których zaobserwowane zostały zaburzenia integracji sensorycznej. Po dokonaniu diagnozy, która przeprowadzana jest podczas trzech około 60-minutowych spotkań, dla każdego dziecka opracowywana jest indywidualna terapia, która opiera się na angażowaniu najmłodszych w rozmaite aktywności, które dostarczają im mnóstwo radości i są dla nich doskonałą zabawą.

Po dokładnym przeanalizowaniu indywidualnych potrzeb każdego dziecka, dostarczamy mu tylko te bodźce, które pomogą mu usunąć problem dotyczący nieprawidłowego integrowania procesów sensorycznych. Wszystkie nasze sale są interaktywne i wyposażone w nowoczesny sprzęt, pozwalający na stymulację wszystkich zmysłów dziecka.

Terapia integracji sensorycznej w SENSORIUM dostarcza dziecku wszystkich niezbędnych bodźców do poprawy integracji pomiędzy jego zmysłami. Nasi terapeuci są doskonałymi specjalistami, mającymi przy tym potrzebną wiedzę z innych obszarów (logopedii, neurologopedii, psychologii, czy rehabilitacji). Zapraszamy do kontaktu z naszą placówką, jeśli zauważycie Państwo u Waszego dziecka objawy związane z nieprawidłowym rozwojem procesów integracji sensorycznej.

Terapia integracji sensorycznej to w odróżnieniu od wielu metod terapeutycznych bardzo interesująca i bez reszty pochłaniająca dziecko aktywność. Nie bez powodu często nazywana jest „zabawą naukową”, bowiem podczas zajęć mających na pozór charakter jedynie wesołej zabawy, dostarczamy dziecku te bodźce, na które jego system nerwowy, w zależności od indywidualnych potrzeb ma największe zapotrzebowanie. Ćwiczenia odbywają się na sali, wyposażonej w odpowiedni sprzęt oraz wiele pomocy służących do stymulacji systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego oraz dotykowego.

Podczas zajęć dostarcza się dziecku kontrolowanej ilości wrażeń zmysłowych z różnych modalności - z systemu przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, wzrokowego, węchowego oraz słuchowego. Zadania są tak skonstruowane, że znajdują się w najbliższej sferze rozwoju dziecka, to znaczy nie są one ani zbyt łatwe ani zbyt trudne. Kuracja Integracji Sensorycznej ma bowiem dostarczać dziecku nie tylko poprawiających działanie jego systemu nerwowego wrażeń, ale również ma być elementem budującym poczucie sprawstwa oraz własnej wartości dziecka.

Terapia Integracji Sensorycznej:

• dostarcza stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej, słuchowej, węchowej, wzrokowej,
• poprawia poczucie równowagi i koordynacji oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• poprawia motorykę dużą i małą,
• poprawia umiejętność czytania, pisania i inne umiejętności szkolne lub stwarza dobrą bazę do pojawienia się tych umiejętności,
• sprawia, że bodźce dotykowe i inne (słuchowe, węchowe, smakowe, wzrokowe) na które dziecko jest nadwrażliwe, mniej zaburzają działania dziecka,
• sprawia, że dziecko lepiej słucha, wypełnia polecenia, koncentruje się,
• sprawia, że dziecko chętniej podejmuje się nowych i trudnych zadań,
• sprawia, że poprawia się mowa i sposób wyrażania się dziecka,
• sprawia, że stopniowo maleje nadpobudliwość - dziecko zaczyna kontrolować swoje nadmierne nasilone reakcje na otoczenie.

Obszary stosowania terapii SI można określić za pomocą wskaźników określonych dla konkretnych grup wiekowych.

Wskaźniki zaburzeń u niemowląt i małych dzieci:

• trudności z: jedzeniem, ssaniem, gryzieniem, a także widocznie preferowane ograniczenie konkretnych typów pokarmów;
• problemy ze spaniem (trudności w zasypianiu, częste wybudzanie w nocy i kłopoty z ponownym zaśnięciem);
• dziecko jest bardzo poirytowane przy zmianie ubrania, wydaje się odczuwać dyskomfort w określonych typach ubrań;
• dziecko nie lubi być przytulane, odpycha się od osoby, która go trzyma w ramionach
• dziecko jest nadmiernie aktywne lub przeciwnie: jest letargiczne, ospałe;
• występują opóźnienia w rozwoju w zakresie „kamieni milowych”.
• dziecko unika manipulacji zabawkami/przedmiotami zwłaszcza tymi, które wymagają zręczności;
• posiada wyraźnie opóźnione reakcje na ból;
• nie umie się samo uspokoić np. poprzez ssanie smoczka, patrzenie na zabawkę, słuchanie głosu opiekuna itp.

A także, dziecko późno:

• siada;
• raczkuje (lub pomija ten etap);
• stawia pierwsze kroki;
• wypowiada pierwsze słowa lub wypowiada całe zdania pomijając okres gaworzenia, wokalizacji.

Wskaźniki zaburzeń u dzieci w wieku przedszkolnym:

• trudności z opanowaniem treningu czystości;
• potykanie się, obijanie o przedmioty, słaba równowagę;
• brak reakcji na skaleczenia;
• nadwrażliwość na hałas (dziecko często zatyka uszy, samo hałasuje – mruczy, śpiewa pod nosem) oraz jest nadwrażliwe na pewne zapachy;
• niechęć do przytulania, noszenia pewnych typów ubrań;
• niechęć do mycia głowy i twarzy;
• widoczny kłopot z nauką jazdy na rowerze;
• unikanie nowych zabaw ruchowych;
• nadmierna aktywność lub skrajna ospałość;
• trudności z opanowaniem lub unikaniem czynności takich jak: zapinanie ubrań, zdejmowanie butów, wiązanie butów, rysowanie, wycinanie;
• skrajne emocje, wybuchy, wrzaski;
• opóźnienia w rozwoju mowy, kłopoty z artykulacją;
• trudności ze zrozumieniem poleceń;
• trudność w skupieniu się na jednej czynności.

Wskaźniki zaburzeń dzieci w wieku szkolnym:

• nadwrażliwość na hałas oraz konkretne zapachy;
• niechęć do przytulania, bliskości;
• trudności opanowaniu, usiedzeniu w miejscu, dziecko jest wciąż w ruchu, wierci się w ławce, wstaje podczas lekcji lub przeciwnie – jest ospałe, prowadzi siedzący tryb życia;
• trudności z czytaniem, zwłaszcza na głos;
• kłopoty z pisaniem – dziecko pisze wolno, nie mieści się w liniach, nieprawidłowo trzyma długopis;
• niezdarność, niegramotność;
• nieprawidłowa postawa przy biurku;
• mulenie słów dźwiękowo podobnych;
• niewyraźna mowa oraz niepoprawna artykulacja;
• trudność z koncentracją uwagi.